Recensie

‘Practise what you preach’ moet Monique Juffermans gedacht hebben toen ze dit boek schreef. Of zou ik moeten zeggen: toen ze dit boek creëerde. Want dat 'Het ei van Columbus' meer is dan een (management)boek alleen, staat als een paal boven water.

Het ‘Ei’ is geen gewoon boek, maar een conceptuele cross-over tussen trendboek, how-to-boek, special interest, kunstwerk en zo’n magazine-bij-de-tandarts-dat-je-nooit-zelf-zou-kopen-maar-waar-ineens-heel-interessante-interviews-in-blijken-te-staan.

Bij aanschaf is het eerste touchpoint met dit boek meteen een touchdown. Op de deurmat ligt een groot pakket; te groot voor een boek, dat valt meteen op. Het boek scoort hier z’n eerste punten want komt bij uitpakken meteen binnen. ‘Wow, dit is vet’, was mijn eerste indruk. Wie dit niet zo ervaart is waarschijnlijk niet geschikt voor het boek. Over die vorm van het boek ga ik hier niks verklappen, vind het zelf uit en laat je verrassen.

'Het ei van Columbus' stelt dat het design- en conceptdenken helpt om oplossingen te creëren voor veel problemen in de wereld. Van kleine problemen, waarbij bijvoorbeeld op marketing- of op communicatieniveau nieuwe ideeën vorm moeten krijgen tot nieuwe waardevolle samenhangende ‘concepten’, tot aan de aanpak van grote problemen als de uitholling van de aarde en diverse algemeen bekende crises. Het eerste interview zet het contextuele kader van het boek sterk neer. Het is een interview met trendforecaster Lidewij Edelkoort. Zij bepleit het aanbreken van Het Nieuwe Tijdperk met de stelling dat ‘Ons denken in 2020 totaal veranderd zal zijn’. Zij stelt dat creativiteit, bewuster leven en werken vanuit passie en purpose veel centraler in onze levens aanwezig zullen zijn. Het conceptdenken past hierin omdat het beide hersenhelften in werking zet, met bijbehorende (moderne) vaardigheden en mindset.

Dat ‘concepten’ een lastig woord is, blijkt uit de verschillende definities die erop nagehouden worden. Zelfs de interviews met twaalf bekende en minder bekende conceptdenkers geven geen eenduidige definitie. Althans, niet op rationeel niveau. Gaandeweg het boek zul je erachter komen dat onbewust alle conceptdenkers van eenzelfde soort stroming lijken te zijn. Als je dit herkent, is het een feest. Herken je het niet en zit je er kritisch (ja-maar) in, dan zul je je alleen maar ergeren en het boek waarschijnlijk snel weg leggen.

Persoonlijk vind ik de opzet van theorie met interviews (o.m. met Daan Roosegaarde, Erik Kessels, Piet Hein Eek en Edward De Bono) erg mooi en relevant. Het geeft je een beeld van hoe deze mensen (succesvol in de creatieve sector) te werk gaan en zelf haal je daar dan wel een rode draad uit.

Ogenschijnlijk tegenstrijdig (maar qua spanning ook wel weer interessant én door de auteur erkend en onderbouwd) is de constatering dat de meeste geïnterviewde conceptdenkers geen methode hebben. En dat terwijl de ondertitel van dit boek luidt: ‘Beste methode voor innovatief concept’. Dat is iets om over na te denken en even te laten incuberen. Ik heb dat gedaan en verdomd dat ‘t niet waar is: het lijkt allemaal wel te kloppen, ja. Blijkbaar gebruikt iedere conceptdenker in zijn werk min of meer dezelfde ingrediënten en gaat uit van dezelfde vertrekpunten. Ze denken anders dan de 20ste eeuwse (onderwijs)modellen ons geleerd hebben. En dat is met recht interessant.

In de methode geeft Juffermans in 21 heldere stappen een samenhangende how-to voor het creëren van nieuwe concepten. Concepten die niet - zoals zo vaak - gebaseerd zijn op een drijfzand van losse ideeën, maar die daadwerkelijk gefundeerd zijn vanuit de essentie van de onderneming, product, merk, of waar-je-concept-betrekking-op-heeft. Inclusief praktische inspiratiebronnen en creatieve instrumenten voor ‘breinstormen’.

Dit boek klopt. Het ei van Columbus is een ode aan de creatieve industrie en aan nieuwe denkers in z’n algemeenheid. Kopen dus!

Deze recensie is geschreven door Robert Buisman is Certified Design Thinker en werkzaam voor Managementboek